بخش دوم/
در فلسفۀ اسلامی قاعده‌یی هست با نام «قاعده صرف الشیء»: صرف الشیء لایتشنی و لایتکرر. آن‌چه صرف است و بسیط و ترکیب را در آن راهی نیست؛ دو تا (یا بیشتر) نمی‌شود، یعنی وحدت در صورتی معنا پیدا می‌کند که با یک صرف مواجه باشیم. وحدت را به «صرف الشی ء» می‌توان نسبت داد. … ادامه خواندن وحدت یا کثرت ادیان؟
برای جاسازی نوشته، این نشانی را در سایت وردپرسی خود قرار دهید.
برای جاسازی این نوشته، این کد را در سایت خود قرار دهید.
